Klassieke homeopathie is een natuurlijke geneeswijze waarbij gekeken wordt naar een samenhang van klachten en symptomen. Deze manier van werken is gebaseerd op de ideeën van een duitse arts Samuel Hahnemann (1755 – 1843) de grondlegger van de klassieke homeopathie.
Hahnemann ontdekte dat het behandelen van alleen een klacht niet voldoende is. Om het probleem echt op te lossen moet er op een dieper niveau naar de patiënt gekeken worden. Er zijn namelijk verschillende factoren die invloed kunnen hebben op het ontstaan van klachten en deze factoren verschillen per patiënt.
Het zelfgenezend vermogen van het lichaam werd door Hahnemann levenskracht genoemd. Deze levenskracht zal altijd proberen ziekte te herstellen of tot een zo goed mogelijk herstel te komen. Dit proces wordt door de homeopathische middelen ondersteunt.
"Wanneer we de zieke mens willen helpen genezen moeten wij zijn levenskracht sterker maken. "
De minimale dosis van het homeopathische middel werd door Hahnemann steeds verder verkleind. Op een bepaald moment is de dosis zo klein dat er geen aantoonbare stof meer in het geneesmiddel aanwezig was.
Door daarnaast de geneesmiddelen te gaan schudden bleek de geneeskracht enorm toe te nemen en langer aan te houden. Tijdens dit schudden wordt de specifieke energie die bij een bepaalde stof hoort als het ware geactiveerd en daarmee kan de levenskracht worden aangezet tot een genezend reactie. De homeopathische geneesmiddelen werken op het nivo van het zelfgenezend vermogen , het onstoffelijk nivo.
De bekende natuurkundige geleerde Albert Einstein is zijn halve leven bezig geweest te bewijzen dat massa gelijk is aan gestolde energie ( E=mc2) . Met de homeopathische bewerkingen halen we de in de materie gestolde energie weer tevoorschijn.
